De reis

Op de bonnenfooi naar Aple d’Huez ging Wietse met heit en broer Jelle naar zuid Frankrijk. Omdat we op de bonnefooi gingen hadden we slaapzakken mee en een sixpack water voor je weet maar nooit.

Om 08:00 uur vertrokken uit Harlingen en om 18:00 stonden we in Lyon. We wilde eerst meteen naar de Alpe d’Huez gaan maar naar een paar hotels gebeld te hebben die allemaal vol waren en Wietse vroeg of we in de auto moesten slapen besloten we naar Lyon te gaan. Trivago vertelde dat er nog genoeg bedden waren in Lyon. Een Ibis-hotel was het resultaat voor € 54,- inclusief petit dejeuner.

De volgende dag zaten we nog 2 uur in de auto en toen zagen we de hoge berg vanuit het dorp

Bourg d’Oisans. We zijn met de auto naar boven gereden en hebben eerst een hotel geregeld zodat we na de beklimming direct de douche in konden fietsen.

Wij hadden de fietsen achter op de auto op een fietsrekje. Best onhandig als je naar een hotel gaat. Je durft ze niet achterop te laten staan dus dan maar mee het hotel in. Later gingen we nog naar Monaco (woonplaats Kruiswijk) en hebben de fietsen achter in de kofferbak gedaan. Trappers eraf en beide wielen eruit en stuur plat. Er passen dan makkelijk twee fietsen in de kofferbak.

De afdaling

Omdat de auto boven stond moesten we per fiets eerst de afdaling wagen alvorens aan de klim te beginnen. Zodra je naar beneden duikt ga je meteen 50 km/h maar dan komt al snel de eerste bocht van de 22 bochten die nog gaan komen. Je moet heel veel en hard remmen. Na vier bochten ben ik gestopt om te kijken hoe het met de remmen ging. Ik kon mijn hand niet op de band leggen die was denk ik wel 50 graden. De velg en remmen waren nog heter. Remblokjes waren al zichtbaar afgesleten. Onvoorstelbaar hoe de remmen te lijden hadden.

Na 20 minuten sta je beneden in Bourg d’Oisans met kramp in je armen van het harde remmen. We kwamen verschillende schijfremmers tegen die vertelde nergens last van te hebben. De velg wordt niet heet en je banden blijven dan koeler. Wietse zijn remmen werden niet zo heet. Hij is maar 35 kg zodat zijn remmen dat prima bij konden houden.

De Klim

Met frisse moed trappen Wietse en heit naar de eerste bocht. De eerste 5 bochten zijn 11,5 % daarna wordt het 8% en bij de top is het rond de 11 %. De klim is ca. 13,5 km en als je boven bent sta je op 1850 meter boven zeeniveau.

Voordat we bij de eerste bocht waren hoorde ik achter mij “Oei”  Wietse schrok zich een ongeluk hoe steil het is en hoe hard je moet trappen. Ook ik dacht “Oei” maar dan 10 Oeien. Ik dacht eerst dat het mij niet zou lukken. Mijn benen waren meteen verzuurd. Maar ja de auto stond al boven op de berg dus we moesten door.

Het is net alsof je van Harlingen naar Dronryp gaat fietsen met een anker achter je fiets. Je trapt je helemaal kapot en je gaat niet harder dan 5 à 6 km/h. (Laurens ten Dam is in 58 minuten naar boven getrapt, dan ben je een monster) Op 1/3 hoogte is een café met een waterpunt. Wietse en ik hadden toen samen al vier bidons leeg. Na het bijvullen gingen we verder harken. Het wegrijden op een steile helling verdient ook nog enige aandacht.  Je krijgt je klikschoenen bijna niet vast. Als je een keer mis klikt sta je meteen stil.  Wietse ging relatief goed. Hij fietste als wielrenner redelijk soepel omhoog. Ik moest Wietse laten gaan en ging zeer onelegant als een soort dooie koe omhoog.

Maar op een gegeven moment zie je dan toch het bord Alpe d’Huez en sta je boven. Hoe is het mogelijk.

Materiaal

We hadden een veel te zwaar verzet. Wietse had achter een 28 tands en ik had een 32 en voor 34. Is te zwaar. Andere fietsen om ons heen trapten veel lichter. Onze conditie was denk ik wel voldoende althans zo voelde het. We konden het wel bij ademen maar de verzuurde benen waren een gevolg van verkeerde tandwielen. Dan kom je toch in de problemen. Nu heb ik met mijn 115 kg ook niet het ideale gewicht op een berg op te fietsen.

Tot slot

Het beklimmen van de Aple d’Huez is een fantastische ervaring. Het ontzag voor de Tourrenners die een berg opfietsen met 25 km/h is wel toegenomen. Heb nooit geweten dat het zo zwaar zou zijn.

Wietse en ik hadden ook nog het plan om na de Huez door te rijden naar de Mont Ventoux. Die is twee keer zo zwaar.  Ik vertelde Wietse dat die berg er voor mij voorlopig niet in zit.

Ik zag een foto van Sieta, Jeroen en Eric die de Ventoux 3x zijn opgereden. Zwaar ontzag voor jullie. Chapeau! Hoe krijgen jullie het voor elkaar!

Deze winter gaan we de tandwielenboel in orde maken en dan volgend jaar maar eens kijken of de Mont Ventoux een beetje aardig is tegen ons.

Lourens Borst